Dzisiaj pomimo, że jedna z książek, które chcę Wam przedstawić krąży jeszcze wśród znajomych chciałabym opowiedzieć o 5 książkach połączonych tematem odmienności, izolacji i niedopasowania. Pomysł ten długo chodził mi po głowie, a to za sprawą dwóch wspaniałych powieści, które chciałabym Wam bardzo polecić. Temat odmienności potraktowałam bardzo szeroko, gdyż dla każdego bohatera będzie ona znaczyć zupełnie coś innego. Pierwszym typem będzie odmienność fizyczna, która jest doskonale przedstawiona Do zobaczenia w zaświatach Pierra Lemaitre. Książka opowiada o problemach z jakimi zmagała się Francja po I Wojnie Światowej. W powieści przedstawiona jest historia dwóch żołnierzy, którzy nie potrafią dopasować się do powojennego społeczeństwa zarówno z powodu fizycznego okaleczenia jak i samej traumy wywołanej walką na froncie. Pozostając przy wojennej zawierusze przejdziemy do wyobcowania i izolacji spowodowanej chęcią ucieczki od rzeczywistości. Postaram się przybliżyć Wam nieco Ptaśka Williama Whartona, książkę, którą opisują jako jeden z najlepszych debiutów wszech czasów. Jedną z tych, które nigdy nie zapomnę i będę polecać każdemu kogo spotkam. Wspaniale postaci, które naprawdę trudno zrozumieć, a jeszcze trudniej polubić, ale dzięki temu ich portrety psychologiczne są tak bardzo realistyczne. Kolejną uwielbianą przeze mnie pozycją jest Furia Salmana Rushdie. W opinii krytyków jedna z najgorszych książek autora- natomiast dla mnie postać profesora Malika jest wspaniale wykreowana, przez co uwielbiam tę powieść. Bohater boi się uczucia furii, które w nim narasta, gdy patrzy na otaczający go świat i postanawia uciec. Natomiast ostatnie dwie pozycje będą dotyczyły kobiet i ich recenzje pojawiły się już na blogu. Pierwsza to historia Lili, która pomimo, że ma wielu znajomych, rodzinę jest całkowicie nierozumiana w powojennym Neapolu. W sadze neapolitańskiej Eleny Ferrante jedna z głównych bohaterek nie zgadza się z prawami rządzącymi dzielnicą, w której dorasta. Jednak z biegiem czasu niezgoda zamienia się w cierpienie i bezsilność tak dużą, że dorosła już kobieta chce po prostu zniknąć i realizuje swój plan. Jedyną książką, w której głównej bohaterce udaje się zaakceptować swoją odmienność i nawet zbudować na niej swój pisarski warsztat jest Mam na imię Lucy Elizabeth Strout. Jest to opowieść niosąca pozytywne przesłanie. Pokazuje, że można walczyć z własnymi demonami i traumą wywołaną odmiennością. Bohaterka postanawia wyjść z izolacji i żyć własnym życiem nie ważne, czy zostanie zaakceptowana, czy nie.

Myślę, że znajdziecie o wiele więcej pozycji o odmienności, jednak chciałam przedstawić wam te, które ja najbardziej lubię. Chciałam też pokazać odmienność w różnych wydaniach, dlatego zapraszam do lektury.

Do zobaczenia w zaświatach Pierra Lemaitre, czyli o tym jak przetrwać po wojnie

Ptasiek Williama Warthona, czyli ucieczka w szaleństwo to chęć uniknięcia cierpienia, czy może złudzenie wolności?

Ptasiek to powieść, którą czytałam w młodości, pomimo tego obraz tej książki, jej bohaterowie i emocje towarzyszące czytaniu do tej pory są bardzo wyraźne. Jest to również literatura, którą bardzo trudno opisać i ocenić. Podobnie jak szelmowskie Do zobaczenia w zaświatach dotyczy wojny, jednak historia jest zupełnie inna w odbiorze. Ptasiek  to ciężka proza tworząca gęstą, przygnębiającą atmosferę, w pewnych momentach nawet przyprawiająca o brak tchu. Nie mamy tutaj żadnej drogi na skróty, czy łatwostrawnej formy. Musimy tę historie przeżuć kawałek po kawałeczku. Autor oczywiście również nie ułatwia nam zadania. Język powieści jest brutalny i wulgarny, stylizowany na mowę potoczną. Dodatkowo dostajemy dokładne analityczne opisy życia ptaków i ich hodowli. Nie jest to na pewno powieść dla osób kochających piękny literacki styl pisarski. Akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym, gdzie przebywa tytułowy Ptasiek- mężczyzna, z którym nie ma żadnego kontaktu. Lekarze proszą jego kolegę z dzieciństwa Ala, który również przebywa w szpitalu oczekując na operację twarzy uszkodzonej w wybuchu bomby, aby postarał się dotrzeć do przyjaciela. Mężczyzna stara się przywrócić do życia kolegę snując wspomnienia z dzieciństwa. Ptasiek to powieść, która druzgocze czytelnika. Trudno przejść obok niej obojętnie- jedni ją kochają, natomiast inni nienawidzą. Polecam zapoznać się z tą antywojenną historią o ucieczce w szaleństwo, które daje tytułowemu Ptaśkowi choćby złudzenie wolności. Również jest to kolejna opowieść o wspaniałej męskiej przyjaźni z wyrazistymi, dobrze skonstruowanymi bohaterami. Polecam serdecznie też film o tym samym tytule.

Furia- Salmana Rushdie, czyli niedostosowanie do szumu współczesnego świata

Kolejną trudną w odbiorze powieścią o niedostosowaniu jest Furia Salmana Rushdie. Opowieść o ucieczce, lecz tym razem nie przed światem, ale przed samym sobą i przed swoimi uczuciami. Głównym bohaterem jest profesor Malik, który decyduje się porzucić uniwersytet na rzecz swojej pasji, czyli tworzenia lalek. Okazuje się, że Lalka Rozumka, która wyszła spod ręki profesora, staje się bardzo popularna i jak to często w show-biznesie bywa zaczyna żyć własnym życiem. Profesor nie zgadza się z spłaszczeniem swojego dzieła na potrzeby kultury masowej. Rośnie w nim chęć buntu, złość ale i bezsilność wobec kierunku, w którym zmierza współczesne społeczeństwo. Nagromadzenie negatywnych emocji prowadzi do powstania furii. Niebezpieczne uczucia dają się profesorowi we znaki, a osiągają punkt kulminacyjny, gdy profesor w desperacji staje w nocy z bronią przy łóżku, w którym śpi jego żona i dzieci. Wtedy postanawia uciec do Nowego Jorku, aby oswoić się z kulturą masową i wyciszyć. W mieście spotyka wiele ciekawych osób, w rożny sposób radzących sobie z niedopasowaniem do normalności i izolacją. Powieść prowadzi czytelnika przez współczesną kulturę- począwszy od dzieł wyższych lotów, poprzez kicz, aż do kultury masowej i show-biznesu. Jest to opowieść o szaleństwach współczesności, które są odbierane przez nas jako normalność oraz o sprzeciwie, który jest uznany za szaleństwo. Polecam zwłaszcza, jeśli macie dużo czasu na analizę powieści, bo jest to książka, którą można odbierać na różne sposoby, a barwne postaci dostarczają wielu powodów do refleksji.

Saga neapolitańska Eleny Ferrante, czyli potrzeba izolacji i autodestrukcji

Mam na imię Lucy Elizabeth Strout, czyli o niedostosowaniu wynikającym z biedy i powolnej akceptacji siebie

Nie będę tutaj po raz drugi opisywać fabuły, a jedynie skupię się na wątku niedostosowania i wyobcowania Lucy. Źródło problemu dorosłej już kobiety tkwi w jej dzieciństwie. Lucy pochodzi z bardzo biednej rodziny, która przez pewien okres czasu mieszkała nawet w garażu. Rodziców dziewczyny nie stać nawet na porządne ogrzewanie, a co dopiero na dobra takie jak telewizor, radio, czy komputer. Lucy dorasta bez medialnego szumu, obojętna na trendy i modę. Nie oglądała najnowszych kinowych hitów, ani nie zna popularnych seriali. Ciężko pracuje na najlepsze oceny i dzięki temu udaje jej się dostać na studia. Jednak w nowym świecie trudno jest się odnaleźć dziewczynie mającej zerowe pojęcie o kulturze masowej, czuje się odizolowana. Ograniczenia wynikające z biedy dają się we znaki w dorosłym życiu Lucy. Brak akceptacji własnej osoby, poczucie niższości oraz poczucie przynależności do gorzej, niższej klasy ciągnie się za bohaterką przez całą jej młodość i ma swoje odbicie w dorosłości. Bohaterka jednak nie ma zamiaru poddać się negatywnym emocjom. Stara się rozliczyć z przeszłością, zaakceptować swoje pochodzenie tym samym swoją osobę. Udaje jej się, dzięki czemu jest w stanie przekuć własną odmienność na zaletę, która sprawia, że pisana przez nią powieść szczera i prawdziwa. 

Kim jest Lucy?

Relacja matki z córką

"Interesuje mnie to, jak znajdujemy sposoby, by czuć się lepszym od innej osoby lub grupy. Tak jest zawsze i wszędzie. Nieważne, jak to nazwiemy, ale uważam, że to najgorsza strona naszej osobowości, ta potrzeba znalezienia kogoś, kogo moglibyśmy poniżyć" Mam na imię Lucy- Elizabeth Strout

Przegrałam bitwę z postanowieniami, ale nie wojnę :)

Mój stosik styczniowy- czyli co nowego na półce?

Szukam też Olive Kitteridge Elizabeth Strout- jakby ktoś miał do sprzedania lub wiedział gdzie sprzedają to piszcie proszę!

Londyn- Edward Rutherfurd

Muza- Jessie Burton

Wiktoriańska wizja Londynu w Złodziejce- Sarah Waters

Alternatywny Londyn i Nigdziebądź- Neila Gaimana

Surrealistyczna wizja Londynu w Krocząc w ciemności- Leonie Swann

Podsumowanie

Rok 2017 ogłoszono rokiem Jane Austen.  Tak się składa, że jest to pisarka, której twórczość towarzyszyła mi przez całe liceum. W zeszłym roku odświeżyłam sobie niektóre jej książki takie jak Duma i uprzedzenie, Rozważna i romantyczna czy Opactwo Northanger. Muszę przyznać, że od mojej młodzieńczej miłości do bali, pięknych kostiumów i subtelnych flirtów w świecie kreowanym przez pisarkę minęło bardzo dużo czasu. Mój gust czytelniczy uległ zmianie, ale z perspektywy czasu nie żałuję żadnej minuty straconej na czytanie powieści Jane Austen. Jej książki przypominają mi przygotowania do pierwszego życiowego balu, jakim była dla mnie studniówka. Nie wiem, czy tylko ja z moimi koleżankami szukałyśmy sukienek w stylu Elizabeth z Dumy i uprzedzenia? Każda z nas chciała wyglądać wytwornie, subtelnie i co najważniejsze mieć tę energię i błyskotliwość, która cechowała właśnie Elizabeth jedną z moich ulubionych bohaterek powieści Jane Austen. Przedstawię Wam według mnie najlepszą i najgorszą książkę pisarki. 

Jane Austen, czyli kobieca literatura, którą jedni kochają a inni nienawidzą

Duma i uprzedzenie, czyli cudowna Elizabeth Bennet i tajemniczy pan Darcy

Powieść rozpoczyna się, gdy do posiadłości Netherfield Park przyjeżdża pan Charley Bingley bogaty i przystojny kawaler. Wraz z jego przyjazdem cicha okolica zaczyna tętnić życiem, organizowane są bale, obiady i spotkania towarzyskie. W centrum wydarzeń znajdują się dwie młode panny Bennet- Elizabeth i Jane, które swoim urokiem oczarowują pana Bingleya i jego przyjaciela Darcy'ego. W pewnym  momencie akcja przyśpiesza za sprawą Lidi jednej z  młodszych sióstr Bennet. Pan Darcy pomaga Elizabeth rozwiązać problemy z siostrą. Wyznaje jej również miłość, jednakże dumna dziewczyna nie chce przyjąć oświadczyn, które nie przebiegły do końca tak jak je sobie wyobrażała. Duma i uprzedzenie jest wspaniałą historią o wzajemnym poznawaniu siebie, wyzbywaniu się uprzedzeń, i miłości, która zawsze zwycięży.

Opactwo Northanger, czyli komediowo o powieści gotyckiej

Opactwo Northanger najmniej podobało mi się ze wszystkich dzieł Jane Austen, które czytałam. Może za sprawą naiwnej 17 letniej Katarzyny? Pomimo, że bohaterka w końcu dojrzewa i rozumie swoje błędy, to jednak brakuje mi trochę choćby charakteru u tej postaci.A może przyczyna mojego rozczarowania jest związana z za małą dawką powieści gotyckiej, którą serwuje nam książka? Tytułowe opactwo pojawiło się dopiero w drugiej połowie powieści. Zdecydowanie nie polecam tej historii na początek przygody z twórczością Jane Austen. Główną bohaterką powieści jest Katarzyna Morland, dziewczyna o średniej urodzie, przeciętnej inteligencji i niezbyt wyszukanym pochodzeniu. Wraz z bezdzietnym małżeństwem Allenów wyjeżdża do modnego wówczas uzdrowiska Bath. Na miejscu zaprzyjaźnia się z inną dziewczyną korzystającą z uroków tego miejsca -Izabelą. Jej uwagę również przykuwa rodzeństwo Tilney, miła Eleonora i  jej przystojny brat Henryk. Młoda bohaterka nauczy się, że należy odpowiednio dobierać swoje przyjaciółki i powierników. Pozna też gorzki smak poniżenia ze względu na posiadany status społeczny i dowie się, że powody niechęci ludzkiej mogą być bardziej prozaiczne, niż wyimaginowane przez nią historie o morderstwie, błąkającym się duchu ofiary i mrocznej gotyckiej zagadce. Powieść ta w czasach Jane Austen miała być parodią, kpiną i fraszką wyśmiewającą głupiutkie panienki zaczytujące się w powieściach gotyckich, a przede wszystkim ma potępiać branie wymyślonej w tego typu powieściach rzeczywistości za realność. Dlatego postać Katarzyny jest całkowitym odwróceniem heroiny romansu gotyckiego. Opactwo Northanger ukazuje jak zgubna dla młodej panny może być naiwna wiara we wszystko, co się przeczyta. 

Jedna z moich ukochanych scen z Dumy i uprzedzenia, czyli oświadczyny Pana Darcy'ego.

Podsumowanie, czyli o wartości historii o zamążpójściu

"- Żadnych żałobników - powiedział Jesper, rzucając karabin Rotty'emu. - Żadnych pogrzebów - mruknęły w odpowiedzi pozostałe Szumowiny. Pośród nich te słowa znaczyły powodzenia"  Szóstka Wron- Leigh Bardugo

Szóstka Wron- świat, w którym wszystko można kupić, nawet życie ludzkie

"Wielu chłopców będzie przynosić ci kwiaty, ale pewnego dnia spotkasz tego, który pozna twój ulubiony kwiat, twoją ulubioną piosenkę, twoje ulubione słodycze. Nawet jeśli będzie za biedny, żeby dać ci któreś z nich, to nie będzie miało znaczenia, bo poświęci czas, żeby poznać cię jak nikt inny. Tylko ten chłopiec zasłuży na twoje serce." Szóstka Wron- Leigh Bardugo

Czy można wzniecić poczucie wspólnoty u ludzi pozbawionych skrupułów? 

"Kiedy wszyscy wiedzą, że jesteś potworem, nie musisz marnować czasu na popełnianie każdej potworności." Szóstka Wron Leigh Bardugo

Czy Szóstka wron jest książką jedynie dla młodzieży?

"-W jaki sposób najłatwiej ukraść człowiekowi portfel? -Przyłożyć mu nóż do gardła? - zapytała Inej.  -Pistolet do głowy? - powiedział Jesper.  -Wrzucić mu truciznę do kubka? - zaproponowała Nina.  -Wszyscy jesteście okropni - obruszył się Matthias.  Kaz przewrócił oczami.  -Najłatwiej ukraść człowiekowi portfel, mówiąc mu, że zamierzacie ukraść mu zegarek."  Szóstka Wron Leigh Bardugo

Podsumowanie i moja opina